Από τις τάξεις των Βλάχων της Ηράκλειας προερχόταν ο καπετάνιος Στέργιος Βλάχμπεης, ένας από τους σημαντικότερους αρχηγούς των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων που ανέπτυξαν δράση στην Ανατολική Μακεδονία κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. [Πηγή: Αστέριος Κουκούδης, Το ιστορικό των Βλάχων της Ηράκλειας, βλ Εδώ]
Ο Στέργιος Βλάχμπεης (καπετάν Στέργιος) του Ιωάννου γεννήθηκε το 1880 στην Κάτω Τζουμαγιά (Ηράκλεια) Σερρών. Οργανώθηκε στην ένοπλη δράση από πολύ νωρίς. Αρχικά τέθηκε υπό τις γενικές οδηγίες του οπλαρχηγού Δούκα Γαϊτατζή. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το σώμα του οπλαρχηγού Παπαπασχάλη από τα Σακάφτσια (Λιβαδοχώρι). Μετά το θάνατο του οπλαρχηγού Αθανάσιου Χατζηπανταζή το 1906, ανέλαβε τη γενική αρχηγία στον τομέα ευθύνης των περιοχών Σερρών, Βισαλτίας, Κάτω Τζουμαγιάς (Ηράκλειας), Ποροΐων, Κερκίνης, Σιντικής, Πετριτσίου και Μελενίκου. Εξουδετέρωσε τη Ρουμανική προπαγάνδα στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας που είχε στόχο τον προσεταιρισμό των Ελληνικών, βλαχόφωνων πληθυσμών. Κατάφερε, επίσης να αντιμετωπίσει την ένοπλη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων Σαντάνσκι, Σίτσο Άτσεφ, Ντόντσιο, Σαράφωφ, βοεβόδα Τάκα, Ντίνα Αραμπατζή και Μανούσωφ, που τρομοκρατούσαν τους Έλληνες στην περιοχή βόρεια των Σερρών. Συνέπεια της απομάκρυνσης της Βουλγαρικής βίας, ήταν η αθρόα επιστροφή των κατοίκων πολλών χωριών στο Πατριαρχείο, απ' όπου είχαν βίαια απομακρυνθεί.[1] Μαζί με τον Αθανάσιο Κηπουρό (Φεγγάρα) εκτέλεσαν το Βούλγαρο καταδότη του καπετάν Μητρούση, Δίγκο, το Σεπτέμβριο του 1907[2].
Λόγω της καταδίωξης του σώματός του από τις Οθωμανικές αρχές, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αθήνα το φθινόπωρο του 1907. Εκεί γνωρίστηκε με τους αδερφούς Θεοχάρη και Μαυρουδή Γερογιάννη από τη Αρναία Χαλκιδικής που ήταν διευθυντές στον Κεντρικό Μακεδονικό Σύλλογο Αθηνών. Με τη βοήθεια του συλλόγου, οργάνωσε νέο αντάρτικο σώμα και επέστρεψε στη Μακεδονία και συγκεκριμένα στη Χαλκιδική με τελικό στόχο να ανακάμψει στην περιοχή Σερρών. Παρέμεινε για αρκετό καιρό στις περιοχές της Χαλκιδικής, του Λαγκαδά και Βερτίσκου, παρά τις εκκλήσεις του Διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Σερρών, Δημοσθένη Φλωριά, να μεταβεί στη γενέτειρά του, όπου η κατάσταση ήταν κρισιμότερη. Αργότερα επέστρεψε στην περιοχή βόρεια των Σερρών όπου ανέλαβε εκ νέου δράση με το σώμα του κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων.
Το 1908 έδρασε στις περιοχές Νιγρίτας και Κερκίνης. Στις 22 Ιουλίου του 1908 παρέδωσε τα όπλα σε κλίμα πανηγυρικό στις Σέρρες μετά τη χορήγηση γενικής αμνηστίας από τους Νεότουρκους. Συμμετείχε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο όταν με την εθελοντική ομάδα του μπήκε πρώτος στη Νιγρίτα. Μετά την οριστική απελευθέρωση της γενέτειράς του (Ηράκλειας), διατέλεσε επί σειρά ετών δήμαρχος.[3][4]
Για περισσότερες πληροφορίες: Εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.